Moved to / Is verhuisd naar


Waarom dat zo is, verneem je hier


maandag 28 maart 2011

Requiem voor twee zeesterren

- Van zee mee -


Zeesterrentweeling, 
met de storm op het strand geworpen.
Verstrengeld gestorven, als een schat
steengoed, op het tafelblad.

Sterrenstof en zeetranen
dovend in gebroken ogen.
Weemoed schrijdt, als een brok  
 inktzwart, uit haar glazen pennenstok.


- DagEnDauw -






Foto DagEnDauw
Het visuele gedeelte van dit requiem vindt u in Dauw' s Labyrinth.



maandag 21 maart 2011

Snuif de nieuwe lente in mijn virtuele @LJ




Dauw' s Labyrinth is een feit.
Op deze eerste dag van de lente opende mijn virtuele atelier de deuren.

Je kan er vanaf vandaag, om de andere dag mijn schildercapriolen op de voet volgen.
Laat uw neus de weg wijzen en ga beslist die geur van olieverf en terpentijn even achterna
... u wordt er verwacht ...






maandag 14 maart 2011

TURELUURS …

- 't  Is tijd -

Hoe lang?
Oh, niet tè lang, ’t duurt echt heel even maar.

Ik hou het kort, je zal wel zien,
een tel, en ik ben daar.

Die hoop stemt me steeds blij,
want straks ben je al bij mij.

En ik geloof…
Want ik vertrouw.

Ik houd me klaar
en wacht dan maar.

Iedere keer
gebeurt het weer

Een klein beetje geduld nog.
Maar uren duren lang.

Wachten steeds maar wachten,
dat wachten maakt me bang.

Ik loop wat rond,
zit even neer...

Sta opnieuw op,
draaf heen en weer.

Van al dat wachten,
komen de raarste gedachten.

Ik kan er niets aan doen.
Het houdt me in zijn ban.

Ik wacht nog slechts op jou
... Kom zeg, waar blijf je dan?

Minuten duren uren,
ze malen door mijn hoofd.

Ik doe de gekste kuren,
word van mijn zin beroofd.

Ik zou ze willen doden,
mocht ik er kans toe zien.

Maar in mijn hoofd hamert de klok
alweer zo’n slag of tien.

Soms wou ik dat de wijzer
een pijl was die 'k wegschoot.

Niet IK dood immers tijd
’t Is ’t wachten dat MIJ doodt.




Foto en bewerking  - DagEnDauw 

donderdag 3 maart 2011

Het "voorbereidend" werk

Zagen zagen, wiedewiede wagen…

- Geveld -  Foto DagEnDauw

Gebeten om terug aan de slag te gaan, ging ik gisteravond bij een bevriend meubelmaker langs om te zien of hij geen restanten hardboard had die hij kon missen. Wanneer je dat met Gesso prepareert, is het ideaal materiaal om op te schilderen. 
Hij ging er zeker zijn werk van maken. 'Welke maat' wou hij weten, hij zou ze zelfs voor me verzagen. Ik was in de wolken, weldra vlieg ik er weer in.

Deze morgen, scheen de zon volop. Wat een prachtig schildersweer! Is het leven niet geweldig, om voor zoveel licht te zorgen? Daarvan kan je niet anders dan vrolijk worden en meteen in je startblokken gaan staan.
'Misschien toch maar beter al enkele op maat gezaagde hardboardplaatjes aankopen, zodat ik meteen aan de slag kan...?'
Vol enthousiasme de fiets op, naar de doe-het-zelf zaak. 

Wat had je gedacht? Daar verkochten ze enkel een dikker formaat dat aan beide kanten glad was. Niet echt wat ik nodig had. Volgens de winkelbediende kon je nog enkel die soort op bestelling krijgen, maar slechts met een compleet pallet in één keer. Leuk! Ik bedankte vriendelijk.

Opeens meende ik me te herinneren dat er op zolder ook nog ergens één plaat lag. Misschien kon die me al een eind op weg helpen wanneer ik ze eerst zou verzagen, ... dacht ik. 
Weer naar huis dan maar. De plaat was gauw opgesnord.

Nu had ik al màànden de zaag niet meer nodig gehad. Je raadt het dus al, toen ik ze uit de koffer haalde, kwam ik tot de vaststelling, dat er geen zaagbladen meer voor handen waren. 
Voor een tweede maal dan maar terug richting doe-het-zelf-zaak om zaagbladen.

Wie dacht dat alles vanaf nu van een leien dakje zou verlopen heeft het verkeerd voor.
Blijkbaar veranderen ook zaagmachines op tijd en stond wel eens van model, en al stonden dan alle mogelijke gegevens van de mijne netjes genoteerd op een briefje, in de winkel wisten ze me niet te vertellen of ik nu model A dan wel model B van de universele zaagbladen nodig had. 

Door alvast wat voorafgaandelijk "gezaag van mezelf" over het feit dat het al de tweede keer was dat ik voor niets erheen was gefietst, en ik een derde keer op één voormiddag toch wel iets teveel van het goede vond, heeft de winkelbediende me uiteindelijk een gebruikt exemplaar uit de zagerij mee gegeven als testmodel. 
Immers, eens de verpakkingen geopend, werd er niet meer omgewisseld.
Wie weet komt men weldra nog eens op het lumineuze idee om na gebruik de hele zaagmachine weg te gooien.

Op hoop van zegen, of liever op hoop van 'zagen'... dan maar weer huiswaarts gefietst.
Tegen de middag aan wist ik eindelijk welk model het juiste was. Derde keer, goede keer dus.

Ondertussen is het al ruim na drie uur. Het hardboard is verzaagd en geprepareerd, maar gezien de droogtijd, was het schilderen zelf geen optie meer. Tegen het moment dat de plaatjes overschilderbaar zijn, is de avond immers alweer gevallen en al dat schitterende licht verdwenen... Een beetje jammer eigenlijk.

Maar morgen hé... Dàn gaan we er ècht tegenaan heb ik bij mezelf gezworen. Gebeure wat wil, ik geef beslist niet meer op dit keer. 




woensdag 2 maart 2011

Voorjaarsschoonmaak bij DagEnDauw

- Op weg naar het Centraal station te Antwerpen - Foto DagEnDauw


Hèhè, eindelijk.
Mijn gevecht met de anomalieën op de videopagina is ten einde. Dit weekend heb ik gespendeerd aan het ombouwen van de skin tot hij weer toonbaar werd.
Mits geduldig sleutelen en wat heen en weer springen tussen verschillende kleurtjes is het me wonderwel gelukt daarbij niets van de clips te zien verloren gaan... De vroegere video's, afgestoft en opgeblonken, staan u weer fris en glimmend op te wachten. Iets waar ik eigenlijk best blij om ben; dat mijn Notenbalk ongestoord kan verder groeien. Ondertussen zijn er ook een hele reeks nieuwe clips toegevoegd, zeker uw oren even te luisteren leggen dus. 

'Dauw 's labyrinth' daarentegen, werd drastischer aangepakt. Met het wijzigen van de skin, gooide ik meteen ook de hele opzet ervan over de boeg. De knoop werd doorgehakt... Gedaan met spelen, tijd om aan het werk te gaan. Voorlopig verkeert dit deel van mijn site, zoals u zelf kan vaststellen, nog in een embryonale fase, maar dat is slechts een overgangsperiode. Een gaanderij wordt het.

Momenteel concentreer ik me op het schilderen, om vervolgens te kunnen publiceren.
Het zal even zoeken zijn, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat alles weldra ook dáár weer op wieltjes loopt. 
Wanneer de zon een beetje wil meewerken - en het ziet er naar uit dat ze dat alleszins van plan is - zodat ik voldoende uren licht in het atelier binnen krijg, heb ik me stellig voorgenomen, naast mijn andere werk, iedere dag één snelstudie te schilderen speciaal voor 'Dauw 's labyrinth'.

Laat u er dus zeker niet van weerhouden om regelmatig even te komen gluren. Waarschijnlijk zal er van mijn vlijt wel gauw wat merkbaar zijn.


En dan nu... Hop aan de slag!
Tot gauw



- Dauw -