Moved to / Is verhuisd naar


Waarom dat zo is, verneem je hier


dinsdag 26 april 2011

Per paard een bloem.




Gisteren nog de sterren van een pronkheelal.
En o wee, nu de zwanenzang.
Wisten de wilgen ervan?
Wisten ze dat dit  regiment bij dageraad met de dood had afgesproken?
Hoorden zij het wetten van de messen al…
en waren ze daarom in snikken uitgebroken?

Vanuit de verte zag ik hen bij bosjes neergemaaid liggen langs de grond.
Ik voel nog steeds de wilgen tranen.
Hun droefheid brandt zich in mijn huid en zie,
Mijn eerst zo frisse lentebui
slaat om in bittere melancholie.

Ik heb het even nageplozen
met tienduizenden liet men hen ten onder gaan.
Uitgebolde zaden in het zand,
die met een fluistering van de wind ten grave worden gedragen.
Maar morgen verstrooid zijn over het hele land.


(door DagEnDauw)


vrijdag 22 april 2011

Bim bam beieren, klokken (?) leggen eieren...

     
- Dauw's vruchtbaarheidsbeeldje - 
(voorlopig nog) in was


Ter nagedachtenis van Miek, 
een voormalig collega en goede vriendin,
die deze maand overleed en in wiens opdracht ik het maakte
met de bedoeling het in brons te gieten, voor haar tuin. 
(Beeld, foto en bewerking DagEnDauw)





Voor mij is Pasen een vruchtbaarheidsfeest ter ere van alles wat leven schenkt.
Pasen, passie,  gepassioneerd, pastoor... allemaal afleidingen van hetzelfde woord.
Mìjn passie is ontegensprekelijk, creatief kunnen bezig zijn, creëren, scheppen.

In mijn labyrinth kan u vandaag de eitjes gaan rapen...

Een zààààààààààààààlig Paasweekend gewenst en eet smakelijk!






Maar ga vooral niet voorbij aan de essentie ...




woensdag 20 april 2011

Over zicht en zo



21/03 - 21/04


Eén maand is er voorbij,
dus zet ik even op een rij
wat u
daar in Dauw's Labyrinth
  voorlopig zoal aan studies vindt.

En vrijdag vindt u me er weer
met eentje meer...

TOT DAN?












dinsdag 19 april 2011

Niet van de poes...

Foto DagEnDauw


Hèhè, dat hebben we ook weer gehad...Tijd voor een laat ontbijt.



Vanmorgen, toen ik de deur van de woonkamer en die naar de tuin had geopend, werd mijn reukorgaan plots geteisterd door die typische onaangename nevenverschijnselen van de lente.
Vannacht had er ontegensprekelijk een bezoeker langs huize DagEnDauw geparadeerd en er zijn sporen nagelaten.
Allicht kicken kattinnen op die geur en worden ze er gewilliger door, maar op mij maakten deze feromonen totaal niet de gewenste indruk, ze kwamen duidelijk niet van mijn ware Jacob, en mijn honger was dan ook vrijwel meteen voorbij.
Niet de reukzin van de poes, maar die van een andere viervoeter, stak in mij de kop op, en als een geoefende retriever trok ik op jacht doorheen het huis. Ik zou dit katje wel eens wassen.

Had zoonlief wellicht de deur van het washok vergeten sluiten gisterennacht, vroeg ik me af? Neen, dat was niet het geval.
Die deur was dicht en toen ik ze open stak, kwam me meteen een lieflijke geur van wasproducten tegemoet. Hier was duidelijk niks aan de hand.
In de keuken bleek, na grondig gesnuffel van mijn kant, de schade ook nog behoorlijk mee te vallen. Maar zodra ik de woonkamer weer binnen trad was de stank haast niet te harden.
Goed, hier moest dus ergens de lamp van die nachtelijke Cassanova branden.
Op handen en knieën, de neus ter hoogte van een denkbeeldige kater, inspecteerde ik iedere vierkante centimeter tot ik  langs de dorpel van de schuifdeur kwam en mijn oog plots viel op een soort olieachtige druppels tegen het schuifdeurraam.
Yes! Pluim voor Dauw’s zintuigen. Ze hadden hun dienst weer eens bewezen.
Hier had die potente Garfield  zijn  vlag dus geplant, maar niet voor lang meer.
Dacht dat kattenbeest nu werkelijk me te slim af te kunnen zijn? Dan had hij het wel grondig mis, poes.
Er was slechts één klein probleempje om hem met gelijke munt te kunnen terugbetalen…
Vrouw zijnde, miste ik er de instrumenten voor, maar geen nood, ook daar had ik algauw de oplossing voor bedacht.

Ik zou de hulp van míjn meneer inroepen.

Gewapend met een dikke dot keukenpapier nam ik hem bij de hand en liet hem sproeien over de geur waar die nachtelijke bezoeker zijn vlaggenspoor had getrokken. Mij altijd met hart en ziel ter wille zijnde, volbracht hij zijn opdracht van harte, royaal en overvloedig…
Ik lachte in mijn vuistje, daar zouden die fluwelen Don Juan en zijn volgzame Courtisanes met hem, wel hun bekomst van hebben, wanneer ze vannacht opnieuw hun bacchanalen vierden en voorbij mijn deurtje kwamen.

Ik drukte van blijdschap, die lieve schat een kus in zijn hals  en stak mijn neus in de lucht om opnieuw te genieten van een frisse geur van pompelmoes en groene thee die stilaan mijn huis vulde.
Ziezo we kunnen, zij het iets later dan gepland, toch nog gaan genieten van een smakelijk ontbijt.

Dank je Mr. Proper, voor bewezen diensten… dankzij jou, kreeg ik mijn appetijt terug. 
Laat die sterke hete koffie nu maar komen.






maandag 18 april 2011

De schilder en zijn model




A Silly Poem

Said Hamlet to Ophelia,
I'll draw a sketch of thee,
What kind of pencil shall I use?
2B or not 2B?


- Spike Milligan -
 (Iers dichter, musicus en komiek - 16 april 1918 – 27 februari 2002) 



Met Pasen in aantocht, vond ik dit wel passend :







En dan nu zuur, eh... VUUR! En vlam snel naar mijn labyrinth voor nog een keer...





Voor de lezers die dol zijn op romans; 
de titel van deze blog is ook een boek van Patricia De Martelaere.
(Klik op de links voor meer info over deze schrijfster/essayiste/filosofe en haar werk.)



vrijdag 15 april 2011

Metamorfose


Jenny Tattersall and Jarek Cemerek in Echo and Narcissus © Johan Persson
"Sure 'twas by Providence design'd,
Rather in pity, than in hate,
That he should be, like Cupid, blind,
To save him from Narcissus' fate."


by Oliver Goldsmith 1730-1774




Waarom zouden de Grieken er voor gekozen hebben om Narcissus op te voeren als een man en niet als vrouw, zo vraag ik me af...  
Voor wie ze niet kent; hier is de Nederlandstalige versie van de Griekse mythe gebaseerd op (Metamorfosen 3.341-510) een werk van de dichter Publius Ovidius Naso, de jongste telg uit een Romeinse ridderfamilie, die achtereenvolgens  te Rome en Athene studeerde en deze in Latijnse dichtvorm heeft overgeleverd)  

Echo en Narcissus

Echo was een mooie maar veel te praatgrage nimf (soms bleef ze tot vervelens toe praten). De oppergod  Zeus (of Jupiter bij de Romeinen) bedroog vaak zijn vrouw Hera (Juno) met mooie nimfen. Op een dag was Hera op zoek naar haar man, want ze vermoedde dat hij zich met hen weer "amuseerde" . Echo hield haar echter aan de praat zodat ze konden ontsnappen. Toen de godin dit doorhad strafte ze Echo en ontnam ze haar de mogelijkheid om het woord te nemen. Echo kon dus nooit meer zelf een gesprek beginnen.
Narcissus was een mooie jongeman die leefde voor de jacht. Hij had al heel wat harten sneller doen kloppen (van vrouwen én van mannen, want homoseksualiteit was niet ongewoon bij de oude Grieken). Zijn moeder had van de ziener Tiresias de voorspelling gekregen dat hij zou blijven leven als hij zichzelf maar niet kende. Narcissus wilde echter niets van liefde weten en wees iedereen af. Enkel de jacht interesseerde hem.
Op een dag zag Echo de mooie jongeling tijdens een jacht in de bergen. Ze werd meteen verliefd en volgde hem waar hij ook ging. Echo wilde dat ze hem kon aanspreken zodat hij tegen haar zou praten, maar door haar straf kon ze dit niet. Ze wachtte tot hij eerst zou spreken, want ze was meer dan klaar om hem een antwoord te geven. Op een dag werd Narcissus gescheiden van zijn gezellen en hij hoorde iets in zijn buurt. Hij vroeg "Wie is daar?" en Echo antwoordde met dezelfde vraag. Narcissus keek in het rond maar zag niemand, waarop hij de stem vroeg om zich te vertonen. Echo antwoordde met dezelfde woorden, waarop hij vroeg waarom de stem hem negeerde. De nimf herhaalde zijn vraag, waarop de jongeman vroeg om hem te vergezellen. Wederom antwoordde de nimf met heel haar hart met dezelfde vraag, naar hem toe rennend, klaar om hem in haar armen te sluiten. Op dat moment trok Narcissus zich echter terug, roepend dat ze van hem weg moest blijven.
Echo werd helemaal verscheurd door deze belediging. Narcissus verliet haar en de nimf trok zich in schaamte terug in de bossen. Vanaf die dag leefde ze in grotten. Geleidelijk aan vervaagde ze van verdriet tot haar fysieke vorm verdwenen was en enkel haar stem nog overbleef. Met haar stem is ze nog steeds klaar om op elk moment te antwoorden. Tijdens een wandeling in de bergen is Echo nooit veraf, altijd klaar om het laatste woord te hebben.
Narcissus verging het niet veel beter. Dit was niet de eerste keer dat hij zo wreed een aanbidder wegjoeg. Alle anderen had hij net zo bruut verjaagd. Zo was er op een dag een maagd die hem tevergeefs probeerde te verleiden. In een gebed aan de goden vroeg ze om Narcissus ook eens te laten voelen hoe het was om iemand lief te hebben die je liefde niet beantwoordt. Volgens sommige bronnen was het een wraakgodin, volgens anderen was het Aphrodite (Venus) zelf die haar gebed beantwoordde en haar wens in vervulling deed gaan.
Zo kwam de jonge jager op een dag aan bij een heilige vijver,, waarvan het water kristalhelder was, waar de herders nooit langskwamen met hun kuddes, waar geen berggeit of ander dier zich vertoonde. Zelfs bladeren en takken van de bomen durfden er niet in te vallen. Overal rondom groeide het gras mooier dan elders en de rotsen beschutten het tegen de zonnestralen. Moe van het jagen besloot Narcissus om daar even tot rust te komen en zijn dorst te lessen met het water. Toen hij zich voorover boog zag hij zijn weerspiegeling in het wateroppervlak van de Styx, maar hij dacht dat het een mooie geest was die in de vijver leefde.
Zo bleef hij daar zitten, in bewondering starend naar de heldere ogen, het krullend haar, de ronde kaken, de ivoren hals, licht gescheiden lippen, en de blakende gezondheid en conditie in het algemeen van deze verschijning. Hij werd verliefd op zichzelf.
Hij bracht zijn lippen naar het water in een poging om de verschijning te kussen, hij stak zijn armen uit om het beeld te omhelzen. Zijn geliefde vluchtte weg maar kwam terug toen het water weer kalm was en trok opnieuw zijn aandacht. Hij kon zichzelf er niet meer toe brengen om van het water weg te kijken, hij dacht niet meer aan eten en drinken, of aan rust, enkel aan de verschijning in het water. Hij probeerde ermee te spreken, maar kreeg geen antwoord. Hij begon te huilen maar zijn tranen verstoorden het beeld, waarop hij begon te schreeuwen en vroeg of de verschijning wilde stoppen met hem steeds te verlaten. Zo ging het een hele tijd verder, en Narcissus takelde af. Hij verloor zijn kleur, zijn levenskracht en zijn schoonheid die eens zo betoverend was voor de nimf Echo. Die bleef echter dicht bij hem en bleef zijn verdrietige kreten herhalen. Uiteindelijk kwijnde Narcissus helemaal weg en stierf. De nimfen rouwden om hem, vooral de waternimfen, en bereidden zijn lijkverbranding voor, maar het lichaam was nergens te vinden. Het enige wat van hem overbleef was een bloem (volgens sommigen was dit door toedoen van Aphrodite, die hem uit medelijden toch nog liet voortleven, zij het als bloem), geel van binnen, en omringd met witte blaadjes, die nu nog steeds herinnert aan Narcissus.
Tot op de dag van vandaag vinden we restanten van dit verhaal in de bloem narcis, en ook in het woord narcisme, dat gebruikt wordt om iemand te benoemen die vervuld is van eigenliefde of een ziekelijke interesse voor zichzelf vertoont, een narcist.

Bronnen : Bulfinch's Mythology


Een modernere versie van dit verhaal kan u terugvinden in "Narcissus" van Maarten Schinkel
Nederlands - Paperback, 237 pagina's | J.M. Meulenhoff | juni 2010
Maarten Schinkel - Narcissus - Romans - Recensies Volwassenen - Knack Boekenburen



En nu even "back to the point"... 


Waarom ik eigenlijk dit blogje schreef?

Als wegwijzer naar de laatste olieverfstudie die ik zo-even gepost heb natùùùùrlijk.
Vergeet dus vooral niet ook eens langs 'Dauw's Labyrinth' te gaan.
 Daar vindt u míjn versie van 'Narcissus' metamorfose', want ook een bloem heeft nu eenmaal niet het eeuwige leven...

Geniet van het mooie weer de komende dagen.







woensdag 13 april 2011

Narcis und Goldmund

- ...En Dauw evenals de mieren,  weerom druk in de weer - Foto DagEnDauw


Omwille van dit soort debatten vind ik het internet dus een fantastisch medium.
Wat een rijkdom aan informatie over onderwerpen waarmee ik zelf ook bezig ben. Zomaar in mijn schoot geworpen terwijl ik enkel op zoek was naar een afbeelding van Van Gogh ’s narcissen en daarbij op deze site terechtkwam.

Uit dankbaarheid, een bescheiden hommage aan de narcis, hier in mijn labyrinth.

Tot vrijdag?

maandag 11 april 2011

Humpty Dumpty


















Vandaag zat het 'schrijverke' met een writersblock. 
Zou het lentemoe zijn, of ontbrak het hem gewoon even aan  inspiratie?
Hij gleed me deze middag galant over de vijver tegemoet, welhaast enthousiast, scheen het me aanvankelijk toe.
Even dacht ik nog, die brengt me een kanjer van een verhaal...
Maar dan keerde hij zich even snel weer om en deed alsof hij me niet had gezien. Ik heb er het raden naar wat hem zo plotseling bezielde. Vandaag valt er dus tot mijn grote spijt, niets te rapen hier. 
Het is nochtans tè vroeg voor vijgen na Pasen...
In m'n labyrinth van hetzelfde laken een broek, of toch niet helemaal...?



Zullen we even gaan kijken?  *Huppelt al neuriënd naar haar Labyrinth*





♪ ♫ Humpty Dumpty sat on a wall,
Humpty Dumpty had a great fall.
All the king's horses,
And all the king's men,
Couldn't put Humpty together again ♫ ♪






Om mijn versie van Humpty Dumpty te aanschouwen  
klik hier  
►  


Tot woensdag dan maar, op hoop van zegen?!?





vrijdag 8 april 2011

Voor Amélie Nothomb

Speciaal voor Amelie
Maakte ik een olieverfstudie. 

Ergens las ik in een interview met haar, 
dat ze verzot is op rot fruit… ècht waar.

Dus schilderde ik deze twee dan maar.





°°°



Even terzijde wat achtergrondinformatie, over de schrijfster zelf :




- Amélie Nothomb -



Ik lees haar graag als tussendoortje. Haar boeken zijn fantasierijk, bizar en grappig, ze lezen als een trein en zijn nagenoeg nooit dikker dan 150 blz.
Als dochter van een ambassadeur bracht Nothomb haar jeugd achtereenvolgens door in Japan, China, de Verenigde staten, Laos, Birma en Bangladesh.
De constant veranderende omgevingen uit haar kinderjaren drukten hun stempel op Nothomb en haar werk.
Men zou kunnen spreken van een soort vervreemding, die in haar romans doorklinkt. Haar verhalen zijn vaak kort en fantasievol en lijken op sprookjes, maar dan met een duistere en ironische ondertoon. 
Haar stijl, woordkeuze, onderwerpkeuze en voortdurende zelfspot zijn haar handelsmerken. 
Nog nooit van haar gehoord?
Dan geef ik je hier een handvol titels die uit haar pen vloeiden. Beslist eens van proeven.



Hygiène de l'assassin (Hygiëne van de moordenaar), roman, Albin Michel, 1992
Le Sabotage amoureux (Vuurwerk en ventilators), roman, Albin Michel, 1993
Légende un peu chinoise (Menslievende verhalen zijn altijd oneerlijk), verhaal, Longue Vue, 1993
Les Catilinaires (Filippica's), roman, Albin Michel, 1995
Péplum (Peplos), roman, Albin Michel, 1996
Attentat (Aanslag op de goede smaak), roman, Albin Michel, 1997
Mercure (De spiegel van Mercurius), roman, Albin Michel, 1998
Stupeur et tremblements (Met angst en beven), roman, Albin Michel, 1999 (Grand Prix du roman de l'Académie française)
Métaphysique des tubes (Gods ingewanden), roman, Albin Michel, 2000
Cosmétique de l'ennemi (Cosmetica van de vijand), roman, Albin Michel, 2001
Robert des noms propres (Plectrude), Albin Michel, 2002
Antéchrista (Antichrista), Albin Michel, 2003
Biographie de la faim (De hongerheldin), roman, Albin Michel, 2004
Acide sulfurique (Zwavelzuur), roman, Albin Michel, 2005


Omdat ik zelf deze laatste vijf boeken nog niet gelezen heb, ging ik even in de recensies snuisteren.
Als u wilt mag u met me meelezen.

Veel plezier... 
ook HIER 


Journal d’Hirondelle (Dagboek van Zwaluw), roman, Albin Michel, 2006
Ni D'Eve Ni D'Adam (De verloofde van Sado), roman, Albin Michel, 2007
Le Fait du Prince (Champagne!), roman, Albin Michel, 2008
Le Voyage d'Hiver (De winterreis), roman, Albin Michel, 2009.
Une Forme de vie (Een vorm van leven), roman, Albin Michel, 2010.




woensdag 6 april 2011

Vandaag gevangen

- Visserke vis -

foto en bewerking DagEnDauw 



Deze morgen zat er in mijn tuin een piepklein joch op een dotterbloem.
Hij had een lijntje uitgeworpen, om te vissen naar wat ik  in mijn atelier zoal had uitgevogeld. 
Vraagt u zich ook af of de vis beet?
Dan ga ik u beslist niet tè lang in spanning houden... ik hapte toe, en verklapte het hem, in ruil voor bovenstaand kiekje.
Hier vindt u zíjn vangst...
Een eerlijke ruil..?





maandag 4 april 2011

Opzij, opzij, opzij...

- Opzij, opzij, opzij, ...de carnavalstoet gaat voorbij -




Zondagnamiddag mocht mijn fototoestel nog eens uit de kast om wat beelden te schieten van de Wuitenscavalcade die net niet langs mijn deur voorbij marcheerde. Tè laat, merkte ik echter dat de batterij nagenoeg leeg was, zodat het aantal kiekjes nogal beperkt bleef. Deze twee geef ik u alvast mee...
Vanavond en vannacht gaan de locals hier nog eens heerlijk uit de bol, wellicht tot morgennamiddag, waarna de feestneuzen en maskers weer voor een jaar in de la mogen opgeborgen worden.
Dit keer laat ik de meeste carnavalsgekte aan mij voorbij gaan. Geen zin, en ook niet de tijd om loos te gaan, tè druk bezig met andere zaken. Een mens dient nu eenmaal keuzes te maken.

Na weken van intensief repeteren, was zondagochtend eindelijk het grote moment aangebroken waarop we ons presenteerden voor de muziekwedstrijd in het GC De Biekorf te Lebbeke.
We behaalden er naar ieders mening een verdiende onderscheiding en stijgen één klasse hoger met ons harmonieorkest.
De dag kon niet meer stuk.

Terwijl dit weekend het hele dorp zich in hevige kleuren en feestgedruis hult, en er best wel voldoende redenen waren om te vieren, zocht Dauw toch de stilte van haar atelier op en schilderde 'wit'...
Steek gerust uw neus eens binnen.
Hier is de sleutel en dààr vindt u mijn versie van één van de drie tubes titaanwit die ik me onlangs aanschafte.
Wat dàt betreft, kunnen we er alvast weer tegenaan voor een poosje.

Tot woensdag?



- Het Wuitensschip, de dansmariekes en één van de vier 'titanentelgen' van reus Polydoor -






vrijdag 1 april 2011

Lentezucht

 - Gestrikt -   





Kleurig lint, lentelach
Lopen in een lichte draf
Blijgezind met dartel hart de zomer tegemoet.
Dan even langzaamaan 
langs de lange Lindenlaan
een lenteliedje neuriënd. 
Werp een blik, maak los die strik.
Haren golvend in de wind.
Pluk de dag lief lentekind.



- DagEnDauw -






Foto DagEnDauw, uit - "Maartse Macro' s" 
Werp ook hier even een blik ...voor de geschilderde versie / don't forget to take a look at the painted version here.